دنیای من : نازنین و غزل و افسانه
دوستدار همیشه گی نازنین و غزل و افسانهدنیای من : نازنین و غزل و افسانه
دوستدار همیشه گی نازنین و غزل و افسانهپریشان
من اگر غصه هزاران دارم
دل گریان،لب خندان دارم
به تو و عشق تو ایمان دارم
تو همون امید بودنی که به امید تو هنوز نمردم
من همون خیلی دیوونم که همیشه عاشقت میمونم
تو همون معشوق نابی که روز و شب اسمتو میخونم
من همون خسته ترینم که دیگه طاقت دوریتو ندارم
تو همونی که آرزومه دست تو دست گرم تو بذارم
من همون دریای دردم که میخوام دورت بگردم
تو همونی که اگه بخندی منم با خنده هات میخندم
من همون عاشق ترینم که اگه بخوای واست میمیرم
تو همون فرشته نجاتی که یه روز میای و نمیذاری من بمیرم
من همون بدون ماهم که حتی ستاره هم ندارم
تو همون ماه و ستارم که با تو دیگه هیچی کم ندارم
قلبم را تقدیمت میکنم تا بدانی بی ریاترینم
اشکی برای اندوهت میریزم تا بدانی پر احساس ترینم
شوق وصال حس غریبی است برایت ترسیم میکنم
حس خوشبختی را تا بدانی خوشبخت ترینم
موجی از عشق را بر ساحل وجودت میفرستم
تا بدانی عاشق ترینم و شعرم را تقدیمت میکنم
تا بدانی که من ساده ترینم
اگه یار من تو باشی کسی رو دیگه نمی خوام
کاش همه کسم تو باشی من فقط همینو می خوام
دوست دارم که توی عشقت بسوزم تا که فنا شم
دوست دارم که با تو باشم اسیر دو تا چشات شم
دوست دارم که زندگیمو بریزم به زیر پاهات
دوست دارم که با نگاهت عقلمو بدی تو بر باد
از همون روزی که قلبم اسیر و دربه درت شد
فهمیدم دل خراب اون صداقتت شد
تو با این همه بزرگی دل ما رو نشکستی
تو با این همه خاطرخواه اومدی با ما نشستی
همه زندگی من فدای یه تار موهات
همه عشقم تو هستی توی این دنیای زیبا
همه قشنگی ها توی چشاته
همه مهربونی ها توی نگاته
می دونم تو عاشقی مثل همیشه
من می گم بدون تو دیگه نمیشه
هرچی عاشقانه هست روی لباته
همه ترانه هام توی صداته
سر من همیشه روی شونه هاته
من میگم حس خدایی تو صداته
هر چی که ناز داری تو توی چشاته
هر چی مهربونیه توی نگاته
و قلبم در آرزوی تو می سوزد
با چشمانت وجودم را دگرگون ساختی
و هرگز از تو رنجور نخواهم شد
و اگر تو نبودی هرگز عاشق نمی شدم
نه تو از عشق من دست می کشی
و نه قلب من از عشقت روی گردان می شود
چرا که دوستت دارم
دیوانه وار عاشقت شدم
چرا که مهربانی را در تو دیدم
دوست دارم امید عزیزم
من هنوز بیقرارم من هنوز در انتظارم
دنبالت دارم میگردم فکر نکن دوست ندارم
گل من نیستی ببینی باغچه ها رو غم گرفته
ولی انگار دل تنهایت منو دست کم گرفته
توی دنیا تو را دارم تو رو تنها نمی ذارم
هنوز عاشقت هستم فکر نکن دوست ندارم
نوبته خوندن از عشقه نوبته رقصه دوباره
بیا پیش هم بمونیم کنار ماه و ستاره
بیا از حادثه ردشیم بیا پرواز را بلد شیم
معنی عشق را بفهمیم بخدا حیفه که بد شیم
می دونی عاشقم عاشق می دونی دیوونتم من
نگو که خبر نداری مرغ آشیونتم من
سوگل آرزوهامی تو رو تنها نمی ذارم
همیشه عاشقت هستم فکر نکن دوست ندارم
تقدیم به تو غزل و افسانه عزیزم
اگه بگم که قول میدم تا همیشه باهات باشم
اگه بگم که حاضرم فدای اون چشات بشم
اگه بگم توآسمون عشق من فقط تویی
اگه بگم بهونه ی هرنفسم تنها تویی
اگه بگم قلبمو من نذر نگاهت می کنم
اگه بگم زندگی مو بذر بهارت می کنم
اگه بگم ماه منی هر نفس راه منی
اگه بگم بال منی لحظه ی پروازمنی
میشی برام خاطره ی قشنگ لحظه ی وصال؟
میشی برام باغبون میوه های تشنه وکال ؟
میشی برام ماه شبهای بی سحر؟
میشی برام ستاره ی راه سفر؟
ولی بدون هر جا باشی یا نباشی مال منی
بدون اگه برای من هم نباشی عشق منی
برای سعادت شبا شعرامو من داد میزنم
تو شب چشمای تو شب زده ی تنها منم
دل من پیش تو اما اینجا جا مونده تنم
در به در دنبال عشقت همه جا پرسه زدم
کاش میشد با تو قدم زد زیر بارون
کاش تا با حضورت بشکنه این انتظار
دوست دارم عمری تو معبد چشات اسیر باشم
من میخوام برای قصر دل تو رییس باشم
به تو هرگز نرسیدم اما دل نمیکنم
با ترانه ی نفسهات جون بده به حنجرم
اگه تو باهام باشی تا اخر دنیا میرم
خورشید گیسوی طلای جاده های ارزو
راز یک طلوع تازه رو به عاشقت بگو
بگو این شب سیاهه انتظار به سر میاد
یکی از همین روزا از تو برام خبر میاد
بی تو من یه برگ زردم یه نگاه به من بکن
تو بهار دلمی از این خزون جدام بکن
اخه فصل بودن من با تو اغاز میشه
قفل قلب من فقط به دست تو باز میشه
ستاره باز چشمک زنون با شعر من گریه می کرد
صدای پرواز نسیم با آه من ناله می کرد
صدای تنهایی من میخواد باز هم تو بمونی
میخواد بازهم تو بیایی با دل من تو بخونی
آواز این شپ پره ها نور چراغ کهنه مون
پنجره های خونمون میگن باز هم پیشم بمون
مائیم و شب و کوچه ، سگ های خیابان ها
مائیم پر از نعره ، مائیم پر از فریاد
شیریم پر از شیرین ، کوهیم پر از فرهاد
ما شعله ور اکنون رویایی ی فرداها
موجیم پر از طوفان در آبی دریاها
دودیم پر از رفتن ، ابریم پر از باران
راهیم پر از قله ، خاکیم پر از انسان
خاکستر بودائیم ،آتشکده ی هستی
زردشت مسیحائی ، هو هو زده در مستی
هم سفره ی اندوهیم ، هم داغ شقایق ها
هم آینه ی بغضیم ، هم سایه ی هق هق ها
میائیم و خدای عشق ، در خلوت باران ها
لیلای شب کوچه ، مجنون خیابان ها
تن تو ظهر تابستون رو به یادم میاره
رنگ چشمای تو بارون به یادم میاره
وقتی نیستی زندگیم فرقی با زندون نداره
قهر توتلخی زندون رو به یادم میاره
من نیازم تو رو هر روز دیدنت
از لب دوست دارم شنیدنه
توبزرگی مثه اون لحظه که بارون میزنه
توهمون خونی که هر لحظه تورگهای منهه
تو مثل خاب گل سرخی
لطیفی مثل خواب
من همونم که اگه بی تو باشه جون میکنه
خانه خراب تو شدم
به سوی من روانه شو
سجده به عشقت می زنم
منجیه جاودانه شو
ای کوه پر غرور من
سنگ صبور تو منم
ای لحظه ساز عاشقی
عاشق با تو بودنم
روشن ترین ستاره ام
می خواهمت می خواهمت
تو ماندگاری در دلم
می دانمت می دانمت
ای همه وجود من
نبود تو نبود من
باز دیشب چشمانم را که بر هم گذاشتم 
نسیم بوی تو در مشامم پیچید وچشمان زیبایت
تابلوی نگاه را بر دیوار دلم آویخت
ودستان گرمت درهای جدایی را درهم کوبید
وصد واژه ی پر مهر
از لبانت جاری شد
تو مثل هیچ کس مهربان بودی
تو مثل هیچ کس خندان بودی
تو مثل هیچ کس اما مثل همیشه زیبا بودی
من وتو باز هم دستانمان در دست هم بود
وباز هم با گام های بلندمان سنگ فرش های خیابان
را می پیمودیم ومثل همیشه مقصدمان نامعلوم بود
نمی دانم ؟.........نمی دانم می شود که ما
همیشه در کنار هم باشیم
وتو با وجود گرمت به کالبد یخ زده ام گرما ببخشی
ومرا اسیر نگاه جادویی ات کنی
ویار همیشگی من باشی
ای کاش هیچ وقت این شب به صبح نرسد
تا من بیشتر از تو
تورا ببینم
هرچی 
دوست دارم توی دنیاست پیشکش چشای قشنگ وآسمونیت
تقدیم به پرستوی پاییزییم بی نظیر امید خوبم تو زیباترین و آبی ترین عشق وتنها ستاره ی آسمان ابی هستی
گرچه از دوری چشمان قشنگت گله داریم تا لحظه خوبی که بیایی من و دل حوصله داریم
مستی ام درد منو دیکه دوا نمیکنه
غم با من زاده شده منو رها نمیکنه
شب که از راه میرسه غربت هم باهاش میاد
توی کوچه های شهر باز صدای پاش میاد
من غم های کهنم بر میدارم که توی می خونه ها جا بزارم
میبینم یکی میاد از می خونه زیر لب مستونه آواز میخونه
گرمی مستی میاد توی رگ های تنم میبینم دلم میخواد با یکی حرف بزنم
کی میادبه حرفای من گوش بده آخه من غریبه هستم با همه
یکی آشنا میاد به چشم من ولی از بخت بدم اونم غم
خسته از هرچی که بود خسته از هرچی که هست
راه میفتم که برم مثل هر شب مست مست
باز دلم مثل همیشه خالیه باز دلم گریه تنهای میخواد
بر میگردم تا ببینم کسی نیست میبینم غم داره دنبالم میاد
سیرم از زندگانی
در بهار جوانی
زان که بی او ندارم
طاقت زندگانی
ای که منعم نمایی از پریشانی دل
می کنی از ملامت خنده بر زاری دل
تا که عاشق نگردی حال عاشق ندانی
شب نمیشود کز غمش خون نگریم
نمیدانم در غروب این روزها چه رازی نهفته است ، که دلم حال ابری‌ترین روزهای
پاییز را دارد،اگر این روزها زیباترین‌روزهای بهار با گل سرخ و عطر اقاقی هم که باشد ،
باز هم آن دلتنگی دوری توست که چون غمی سنگین بر دلم پنجه می‌کشد .
باز هم بعد از ظهر آدینه، آینه دلتنگی غریبی‌است .
دلم هوای به کنار تو بودن می‌کند ،دلم بهانه می‌گیرد ، هیچ چیز آرامم نمی‌کند،
صبر و قرار ار دلم می‌رود ، ناگاه به خودم می‌آیم میبینم که قطرات اشک تمام صورتم
را پوشانده است
غم تنها ترین تنهای دنیا
تویی زیباترین زیبای دنیا
تو مثل امید یک قناری
قراری بر دل هر بی قراری
منم یلدای بی پایان عاشق
تو بودی مرحم زخم شقایق
تویی لالایی خواب خوش آواز
بالم را مشکن در اوج پرواز
نگاهت را می پرستم ای نگارم
فدای تار مویت هر چه دارم
من درد
تو را آسان از
دست ندهم، دل بر نکنم
ز دوست ، تا جان ندهم از دوست به
یادگار، دردی دارم که آن درد به صد هزار درمان ندهم
فراموشم کن
وقتی که پرنده ها از این دیار خسته می شن میرن به‌شهر عاشقا،عاشق و دلبسته می‌شن 
وقتی که شاپرکـــها پراشــــونو بــاز می کنــــن خاطره‌ها زنده می‌شن، من با تو آغاز میکنم
به خدا عاشـــــــقتم ، به خدا عاشــــــــقتم چه تو خوابم چه بیدار، به خدا عاشـــقتم
روی قبرم بنویسید مسافر بوده است/ ..
...... بنویسید که یک مرغ مهاجر
بوده است ...... بنویسید زمین
کوچه ی سرگردانیست ..... او در این معبر پرحادثه عابر بوده است ......
صفت شاعر اگر همدلی و
همدردیست ...... در رثایم بنویسد که شاعر بوده است. بنویسید اگر
شعری ازاومانده بجای ...... پسری از
طایفه ی شعر معاصر بوده است ...... مدح گویی و ثنا خوانی اگر دین
داریست ...... بنویسید در این
مرحله کافر بوده است ...... غزل هجرت من را همه جا بنویسید ...... روی
قبرم بنویسیدمهاجر بوده است
