شاید صداقت !!!!!!!

ص د ا ق ت !!!

در شهر ما صداقت تبدیل به واژه ای برای فریفتن ساده لوحان شده است ... و دوستی یک حقه قدیمی که حتی کلاغ قصه ما نیز آن را از بر دارد...اما من ! آری من... هرگز فریبت را نخواهم خورد... اینبار منم و هزاران تجربه تلخ... آری من ترکم! همان ترک فریب خورده ... اما امروز دیگر دیروز نیست ... روز فریب نیست ... روز حساب است... روزی که خواهم رفت ... روزی که تنهایت خواهم گذاشت با یک دنیا درد و نفرین... و تو بدان که تغاث تن زخم دیده ام را تا قیامت خواهی داد ... نه امروز ... نه فردا... بلکه به زودی روز موعود فرا خواهد رسید ... پس بیهوده سخن از صداقت مگوی ... که ذره ذره وجودم با این بازی آشناست و خسته از این بازی کثیف.... بیش از این آبرویت را با کلام بیهوده مریز...

                                                برو و فقط برو...همین...

و من در این شب تلخ دانستم...

زندگی برای بعضی ها یه کویره در انتظار یه قطره باران . یه شاخــــــه گل خشکیـــده!

یا یک شب مهتابیه ... و یه لبخند و یه قطره اشک .برای بعضـــی ها زندگـــی همــان

پوچـــی با معناست!یا شاید هم همان اشک عاشق؟ چشـم لیلــی .  دل مجنـــــون.

برای خیلـــی ها هم زندگـــی فقـــــط  یه تصــــــادفه . یه تصـــــــادف حیـــــرت انگیـــز!

اما یه راز!  شاید زندگی دردیست جانکاه.استخوانی ست در گلو.فریادیست خاموش!

شاید هم چیزی شبیه یه داستان.داستانی به شیرینی عشق و به تلخی  جدایی!!!

به هر حال میدونی که من تحمل  اینهمه واژه جور و واجور رو ندارم!پس بیهوده ســعی در آموختنم نکن !

چون هرگز نخواهم آموخت ! فقط با من مـدارا کن . زیرا مـــن خیلــی کوچکتر از آنم که فکــرش رو بکنــی!

زنــدگـــی برای من فقـــط یه غروبــــه.یه سکــــوت تلــخ ... یه فریــــاد خامـــوش . یه دل شکسـته و بــس!

و یه شمعه . شمعی که سوخته و خاکستر شده . و یه پروانه . پروانه ای که با بالهای سوخته عاشـــقانه مــرگ را در آغوش کشیده .

سکوت مرگ ...

سکوتم یک دنیا سخن است !

سخن مردی که سخت از پا افتاده ...  آری !  زخم خنجر کارش را ساخته ! خنجری آشنا از پشت بر قلب بی رمقش فرو رفته و او را به سوی آخرین نفس کشانده...

سکوتم یک دنیا بغض است !

بغضی نشکفته ... بغضی که سیل اشک را در خود نهفته! بغضی به غربت باران ! بارانی گل آلود شده!!!

سکوتم یک دنیا احساس است !

احساسی لگدمال شده...  احساسی به وسعت یک دل شکسته! و یک قلب سوخته!

سکوتم یک دنیا نگاه است و یک دنیا اشک! اشک بی کسی!؟ و یا  ... نه!!! اشک انتظار ...   آری ! انتظار آخرین نفس... و یک کوچ در سکوت ! کوچی در اوج بی نام و نشانی...

و من اکنون خوب! می دانم که زندگی تلخ است و وفا فقط یک رویای بچگانه  ...  و عشق سرابیست که فقط در کتابها آمده ...همین و بس!

اینجا سرزمین گرگهاست ... و سکوتی ظالمانه حکمفرما!

با من از عشق مگویید و  در این سکوت تلخ تنهایم بگذارید! آنچنان که تنها با خاطراتم  به آخرین آرزویم بیاندیشم.... 

مرگی در سکوت ...

امید

شنیدم خسته ای ! بیزار از زمانه !

خسته از فریب ! زخم خورده از بدیها ! آری..... شنیدم!

اما دیشب ... دیدم فرشته ای را که پیامی برای تو داشت فرشته ای با لباس بنفش! چشمان آبی...

محو تماشایش شدم که ناگهان چنین گفت:

به امید بیاندیش ...به شقایق ... به سرخی رز قرمز... به سفیدی برف ...به زلالی چشمه ... به سخاوت باران ... به پاکی شبنم ...به درخشندگی خورشید... تو از سیاهی ها گذر خواهی کرد ... نور منتظر توست ... تنها یک قدم ...

 همت کن !  همت...