هیچ کس ویرانیم را حس نکرد ، وسعت تنهائیم را حس نکرد در میان خنده های تلخ من ، گریه پنهانیم را حس نکرد در هجوم لحظه های بی کسی ، درد بی کس ماندنم را حس نکرد آن که با آغاز من مانوس بود ، لحظه پایانیم را حس نکرد!!!
از این گفته خوشم اومد گفتم بنویسم شما هم استفاده کنید .
آسمان برای گرفتن ماه تله نمی گذارد ، آزادی ماه است که او را پایبند می کند
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست!
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است!!!
خوشا عاشق شدن اما جدایی خوشا عشق در نوای بی نوایی
خوشا در سوز عشق سوختنها درون شعله افروختن ها
نوای عاشقان در بی نوایی دردل عاشقان درد جدایی
مرهم درد دل من مرگ من است
زندگی در حسرت و زجر٬ باعث ننگ من است...
وقت آن شد مرگ آید از پس این عمر دراز
مرگ را در آغوش...
مرگ را در بر خود می بینم!!!
باید یک روز گذشت از کوچه ارواح خبیث
تا که آزاد شوم زین مردمان حرف و حدیث...
وقت آن شد آشکارا شود این راز و نیاز
مرگ را در آغوش...
مرگ را در بر خود می بینم!!!
دعوت مرگ من امروز گواه درد است
سنگ گورم بنهید٬ هوا بس سرد است!!!
و به پایان سفر نزدیکم
و من از جمع شما خواهم رفت!!!
میروم تا هم آغوشی مرگ٬
تا هجوم هجرت٬
تا که اندوه شما راحتم بگذارد!!!
و چه احساس لطیفی است عروج!!!
مرگ را در آغوش...
مرگ را در بر خود می بینم!!!
سلام
وبلاگ زیبایی دارید.
یه سری هم به بلاگ من بزنید.
ممنونم.