آمــــدم بــســویــت مــیــروی از کـــنـــارم

آمــــدم بــســویــت مــیــروی از کـــنـــارم

                 بــمــان ای نــازنــیــنــم نــرو از کــنـــارم

نشستم بر لب جوی ندیدم تو را در کنـارم

                 کجا رفتی هــمــنـشـیـنـم کجا رفتی هم زبانم

غــــــم دوری تو چنان مرا افـــــــســرده کرد

               که دلم از افــــــســـــردگی پـــژمـــرده  گشت

 

با شوق اینکه عاشق و عاشق ترم کنی   

شکل غزل شدم که شبی از برم کنی    

               یا نه شبیه غنچه ی سردی به این امیدکه            

                 روزی در اوج عاشقیت پر پرم کنی                          

هم بازی بهشتی دنیای کودکی                            

حق داشتی نسوزی و خاکسترم کنی                    

                 من مثل آینه به تو سوگند می خورم                   

                حتی اگر قفس شوی و بی پرم کنی                   

پشت تمام فاصله ها دوست دارمت                   

تا هم صدای این شب دردآورم کنی                   

                حالا منم و حسرت یک آرزوی دور                        

     یک آرزو...همینکه فقط باورم کنی

مـی روی تـا بـا نـبـودن عـشق را پـر پـر کـنی

می روی با اشک حسرت ، دیده ام را تـر کنی

آن هـمـه گـفـتی نگاهـم بـا نگاهـت زنـده اسـت

مـن نـبـاشـم ،می تـوانی روزهـا را ســر کـنی؟

در نـبـودت گـریـه کـردم ، آیـنـه احـسـاس کرد

آیـنـه شـو ، گـریه ام را حـس کـنی ، باور کنی

سـبـز در عـشقت شـدم کـم کـم تـو دانستی ولی

عاقـبـت می خواستی در قـلب مـن خـنجـر کنی

بعـد تـو در سـینه نـامت می شـود یـک خاطره

                                                              کـــاش می شـد قـصـه عـشـق مـرا بـاور کـنـی

---