دنیای من : نازنین و غزل و افسانه

دوستدار همیشه گی نازنین و غزل و افسانه

دنیای من : نازنین و غزل و افسانه

دوستدار همیشه گی نازنین و غزل و افسانه

به خاطر تو بود ...

به خاطر روی زیبای تو بود

                                   که نگاهم به روی هیچ کس خیره نماند

به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود

                                 که دست هیچ کس را در هم نفشردم

به خاطر حرفهای عاشقانه تو بود

                                   که حرفهای هیچ کس را باورنداشتم

به خاطر دل پاک تو بود

                                    که پاکی باران را درک نکردم

به خاطر عشق بی ریای تو بود

                                     که عشق هیچ کس را بی ریا ندانستم

به خاطر صدای دلنشین تو بود

                                   که حتی صدای هزار نی روی دلم ننشست
و به خاطر خود تو بود
 
                                      فقط به خاطر تو
 
 
من دیگه خسته شدم بس که چشام بارونیه
                         بس دلم تا کی فضای غصه رو مهمونیه
من دیگه بسه برام تحمل این همه غم
                        بسه جنگ بی ثمر برای هر زیاد و کم
وقتی فایده ای نداره غصه خوردن واسه چی
                       واسه عشقایه تو خالی ساده مردن واسه چی
نمی خوام چوب حراجی رو به قلبم بزنم
                      نمی خوام گناه بی عشقی بیفته گردنم
نمی خوام در به در پیچ و خم این جاده شم
                     واسه آتیش همه یه هیزم آماده شم
با یه موجود کم و خالی پر افاده شم
                    وایسا دنیا وایسا دنیا من می خوام پیاده شم
همه حرف خوب می زنن اما کی خوبه این وسط
                   بد و خوبش به شما ما که رسیدیم ته خط
قربونت برم خدا چقدر غریبی رو زمین
                  آره دنیا نخواستیم دل و با خودت نبین
این همه چرخیدی و چرخوندی آخرش چی شد
                  اون بلیط شانس دائم بگو قسمت کی شد
همه درویش همه عارف جای عاشق پس کجاست
 
نظرات 2 + ارسال نظر
تارا شنبه 11 اسفند 1386 ساعت 12:30 http://dokhtare-darya.blogsky.com

دیدگانم روان است . تو گریستن را با رفتنت به من آموختی .

انتظار باز آمدنت بهانه ای برای های های گریه های شبانه ام شد و علتی برای چشم به راه دوختنم.

اما... امشب مینویسم تا تو بدانی که دیگر با یاد آوری اولین دیدارمان چشمانم پر از اشک نمیشود چون بی رحمی آن قلب سنگین را باور دارم.

امشب دیگر اجازه نخواهم داد که قدم به حریم رویاهایم بگذاری چون اینبار من اینطور خواسته ام.

هر چند که علت رفتنت را نمی دانم و علت پا گذاشتن روی تمام حرفهایت را اما،...باور کن

... که دیگر باور نخواهم کرد عشق را...دیگر باور نمیکنم محبت را...

و اگر باز گردی به تو نیز ثابت خواهم کرد...

----------------------

سلام خسته نباشی . خیلی جالب بود
به من هم سر بزن. خوشحال میشم

سلام

به شما حتما سر می زنم

تارا شنبه 11 اسفند 1386 ساعت 12:32 http://dokhtare-darya.blogsky.com

راستی من لینکت کردم اشکال که نداره

سلام ممنون دستتون درد نکنه
هیچ اشکالی نداره

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد