دنیای من : نازنین و غزل و افسانه
دوستدار همیشه گی نازنین و غزل و افسانهدنیای من : نازنین و غزل و افسانه
دوستدار همیشه گی نازنین و غزل و افسانهعشق سرابی در دل دریاست
دختری به مادر گفت...
دختری به مادر گفت
مادرم عشق چیست؟
مادرش اندکی رفت به فکر
گفت با نگاهی پر مهر
دخترم:
عشق فریاد شقایق هاست
عشق بازگشت پرستوهاست
عشق نوید تداوم هاست
مادرم عشق تپش قلب آدمی تنهاست
عشق عروس حجله ی تنهایی
انسان هاست
عشق سرخی گونه های
آدمی رسواست
دخترم تو چه می دانی؟
عشق نغمه های قلب قناری هاست
راستی .دخترم تو چرا پرسیدی؟
دخترک با گونه های سرخ با کمی لبخند .گفت: آخر پسر همسایه با نگاهی عاشقانه .گفت دوستت دارم
بی درنگ
مادر یاد بی مهری شوهر افتاد یاد آن سیلی سرخ یاد آن عشق حقیر یاد آن قلب بی مهر و وفا
گفت دخترم
عشق سرابی در دل دریاست.
الوداع خاطره ها...
در آن بستر که میمیرد نفس در سینه ها خاموش
نمی خواهم که کس از مردن من باخبر باشد
نمی خواهم که مادر سختی جان کندنم بیند
نمی خواهم پدر بر هم نهد چشمان بازم را
ولی مادر اگر روزی رفیقی مهربان آمد ز تو پرسید او را کو؟
بگو در بستر ناکامی و حسرت شبی جان داد!
بگو تا لحظه آخر چنین می گفت:
عزیزانم....رفیقانم......خداحافظ......خداحافظ
درس آخر ...
درس آخر
معلم کلاس هیچ وقت به ما یاد نداد
که انسان مجرمی است
که به جرم زندگی
به مرگ محکوم می شود.
فقط میخواهم بنویسم....
می خواهم بنویسم از شب
از سکوت
از تو و خدا.
می خواهم بنویسم از صدایی که یکباره سکوت چند ساله
قلبم را شکست. از شبی که در چشمهایت غرق خیال شدم
و نگاهی که پر از حرف بود. می خواهم از عشق بی نهایت بنویسم
عشقی که بی نهایت است و امروز می فهمم که تو با منی.
پس هیچ باکی نیست.
چطوری باور کنم...؟
تو میگی بارون رو دوست داری!!
پس چرا وقتی بارون میاد
چترتو باز میکنی؟
تو میگی باد رو دوست داری!!
پس چرا وقتی باد میاد
پنجرتو می بندی؟
تو میگی خورشید رو دوست داری!!
پس چرا وقتی آفتاب میشه
پرده اتاقتو میکشی؟
پس چطور باور کنم که میگی دوستت دارم؟؟؟
عاشق شده بود
دیدی غزلی سرود؟!
عاشق شده بود
انگار خودش نبود
عاشق شده بود
آواره ی شبها شده بود
عاشق شده بودبیننده ی آسمان بیکران شب ها شده بود
عاشق شده بود
همدمش ستاره بودند
عاشق شده بود
باران همه چیزش شده بود
عاشق شده بودافتاد، شکست، زیر باران پوسید
آدم که نکشته بود
عاشق شده بود
دلم هواتو کرده...
باز دلم هوای نوشتن کرده
باز می خواهم از تو بنویسم
از تویی که تنهایم گذاشتی
از تویی که دلتنگ دیدن روی ماهت هستم و تو...
این روزهای تکراری و این زندگی فلاکت بار، این شب های تکراری و بدون همدم را با یاد تو و حظور ستاره آسمانم و آن ستاره کوچولو میگذرانم. براستی که چه بیهوده تکراریست دنیا. من با این روزها و شب های بی پایان و دیوهای انتظار و تنهایی دست و پنجه نرم می کنم و از تو هیچ خبری نیست، تنها آرزویم باران است و ستاره. گاهی که پای صحبت با دلم می نشینم به او می گویم یعنی رفت؟ و دلم جواب مرا با سکوت میدهد. سکوتی که اصلاً دوستش ندارم. سکوت را دوست ندارم، شاید چون از سکوت می ترسم. شاید چون سکوت مرا یاد انتظار می اندازد. یاد این می اندازد که همه روزی می روند و تنهایت می گذارند و آن کسی که دوستش داری از همه زود تر میرود. مگر لیلی و مجنون نبودند؟ مگر شیرین و فرهاد نبودند؟ خوبه خودم میگم بودند. دیگر نیستند. این رسم زندگی است ستاره. نمی دانم واقعاً نمی دانم چی بنویسم و نمی دانم الان چی دارم مینویسم. این بار واقعاً نمی دانم. ولی می گویند مرام عشق تنهایی است. شب ها وقتی که می خواهم بخوابم باورت نمی شود آن ستاره اگر نباشد خوابم نمی برد. شب ها اولین کاری که می کنم حاضر غایب کردن ستاره است و بعد از اینکه دیدمش و از حظورش مطمئن شدم، حرف زدن با او را شروع می کنم. خیلی دوره حتی بیشتر از تو ولی بعضی موقع ها احساس می کنم دارد گریه می کند. من نمی توانم ببینم و همین بهتر که نمی توانم ببینم کاش گریه های تورا هم نمی دیدم. می دانم چه فکر می کنی. به خودت میگویی این که نمی داند، این که من را درک نمی کند، این که هیچ نمی داند. بله نمی دانم همیشه هم خودت می گفتی هیچ نمی دانی. ولی چرا نمی گفتی و مرا از این ندانستن رهایی نمی دادی،نمی دانم.
شاید محرم نبودیم...
هر کس بطریقی دل ما می شکند
شیشه ای می شکند ... یک نفر می پرسد...چرا شیشه شکست؟ مادری می گوید...شاید این رفع بلاست یک نفر زمزمه کرد...باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان آمد، شیشه ی پنجره را زود شکست. کاش امشب که دلم مثل آن شیشه ی مغرورشکست، عابری خنده کنان می آمد... تکه ای از آن را بر می داشت... مرحمی بر دل تنگم می شد... اما امشب دیدم... هیچ کس هیچ نگفت، قصه ام را نشنید... از خودم می پرسم آیا ارزش قلب من از شیشه ی پنجره هم کمتر
است؟ دل سخت شکست اما، هیچ کس هیچ نگفت و نپرسید چرا !!!
حرف آخر
فقط اینو بدونید
عشق یه چیزی مثله کشک و دوغه
من خودم به اینا اعتقاد نداشتم ولی اعتقاد پیدا کردم.
حرف آخر:
هر کس بهت گفت دوست دارم
بدون داره دروغ میگه بزن تو گوشش
من این کارو نکردم شما بکنید.
چقدر ساده و آسون رفتی تنها
چقدر
ساده و آسون رفتی تنها دلمو
غریب گذاشتی تویه این غربت صحرا می خوام
امشب عکساتو پاره کنم فکری به
حال این دل ساده و بیچاره کنم فکر نکن
عاشقتم، میمیرم من، تک و تنها نه من می
خوام برم به شهری که دلا ز سنگ هاست دیگه یاد
و عشق تو رفته حالا ته دریا دریایی
که از چشمام ساختم واسه غرق تو و غم هام کاشکی
ببینی که چه زشتی پشت اون نقاب زیبات خودتم
اینو میدونی بی نقاب کسی نمی خواد برو
اونجا که میگن دلا همه ناز و قشنگه ولی تو
نمی دونی اونجا همه عشقا دو رنگه می دونم
میبینمت تو رو یه روز تک و تنها اون موقع
میگی به من چرا دلا همه ز سنگ هاست